عرض كرديم در آيه شريفه سوره مباركه آل عمران؛ «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» از كلمه أحياءٌ استفاده مي‌شود كه ارواح شهدا حيات برزخي دارند و «عند ربهم يرزقون» را گفتيم به خوبي از آيه استفاده مي‌شود كه هيچ رزقي، چون بالاتر از عبادت و بندگي نيست،

بحث از آياتي است كه از‌ آن مي‌توانيم مسئله برزخ را استفاده كنيم، يكي از آياتي كه به آن استدلال مي‌شود بر وجود برزخ، بلكه بر جنّت برزخي و بهشت برزخي، آيه شريفه 26 از سوره مباركه ياسين است.

بحث در مباحث مربوط به عالم برزخ است؛‌ مطالبي را قبلاً عرض كرديم و بيان شد كه وقتي انسان از اين دنيا رحلت مي‌كند روحش در عالم ديگري و در قالب مثالي، قالبي شبيه همين بدن دنيوي قرار مي‌گيرد و حيات دارد، درك دارد، ديدن، شنيدن و خوردن دارد منتهي به نحو خاصّ خودش.

بحث ما در آيات شريفه‌اي است كه دلالت بر حيات برزخي دارد؛ قبلاً چندين آيه را مورد بحث قرار داديم. يكي از آيات ديگري كه دلالت بر عالم برزخ و حيات برزخي دارد آيه شريفه يازدهم سوره مباركه غافر (مؤمن) است؛