اين آيه 27 سوره مباركه محمد(ص) كه قبلاً خوانديم «فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمْ الْمَلَائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ اذَلِكَ بِأَنَّهُمْ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَكَرِهُوا رِضْوَانَهُ» بيان كرديم

بحث در اين بود كه آيا كيفيت قبض روح بين مؤمن و غيرمؤمن فرق دارد يا خير؟ و آيا شدائد موت عموميّت دارد؟ بگوئيم خود موت و حقيقت موت يك شدائد و گرفتاري‌هايي دارد، يك سختي‌هايي دارد به نحو عام، از انبياء گرفته تا غيرانبياء،

عرض كرديم كه از آيات شريفه‌ي قرآن بر حسب نتيجه‌اي كه به آن رسيديم، فقط كيفيت نزع روح كفار، منافقين و مشركين و ظالمين مطرح شده. يعني بر حسب آن نتيجه‌اي كه مشهور گرفتند.

بحث در اين بود كه از آيات شريفه به حسب ظاهر آيات استفاده شد كه مسئله‌ي سكرات موت يك امري است كه در هر موتي به عنوان حقيقت آن موت وجود دارد، هم مؤمن داراي سكره است و هم كافر داراي سكرات است و روايات دو دسته هستند،