بحث در مباحث مربوط به عالم برزخ است؛‌ مطالبي را قبلاً عرض كرديم و بيان شد كه وقتي انسان از اين دنيا رحلت مي‌كند روحش در عالم ديگري و در قالب مثالي، قالبي شبيه همين بدن دنيوي قرار مي‌گيرد و حيات دارد، درك دارد، ديدن، شنيدن و خوردن دارد منتهي به نحو خاصّ خودش.

بحث ما در آيات شريفه‌اي است كه دلالت بر حيات برزخي دارد؛ قبلاً چندين آيه را مورد بحث قرار داديم. يكي از آيات ديگري كه دلالت بر عالم برزخ و حيات برزخي دارد آيه شريفه يازدهم سوره مباركه غافر (مؤمن) است؛

بحث در اين بود كه از آيه يازدهم سوره مباركه مؤمن «قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَأَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ» مي‌توانيم مسئله برزخ را استفاده كنيم يا خير؟

يكي از آيات شريفه‌اي كه مي‌توان از آن مسئله برزخ را استفاده كرد آيه 46 از سوره مباركه مؤمن است؛ «النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوّاً وَعَشِيّاً وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ»