بحث در تفصیلی بود که مرحوم شیخ اعظم انصاری قدس سره به تبع مرحوم محقق خوانساری در استصحاب اختیار کردند. عرض کردیم مرحوم شیخ قائلند به اینکه از صحیحه‌ی اولای زراره استفاده می‌شود که استصحاب در شک در رافع جریان دارد اما در شک در مقتضی جریان ندارد

نسبت به فرمایش مرحوم آخوند خراسانی این نکته را هم عرض کنیم و بعد وارد فرمایش مرحوم محقق نائینی شویم و آن این است که بالأخره مرحوم آخوند بعد از اینکه یقین را در این روایات استصحاب یقین مرآتی قرار داد...

ملاحظه فرمودید که مرحوم آخوند خراسانی قدس سره با نظریه شیخ مخالفت کردند و نظر مرحوم آخوند این است که استصحاب مطلقا حجّیت دارد، هم در شک در مقتضی و هم در شک در رافع.

بعد از اینکه معنای شک در مقتضی و شک در رافع روشن شد، در مقام دوم بحث در دلیل بر این تفصیل است. تقسیمی که مرحوم محقق خوانساری ابداع کرده و مرحوم شیخ انصاری، مرحوم نائینی، مرحوم محقق همدانی در حاشیه رسائل پذیرفته اند.