بحث به اينجا رسيد كه اگر صبي مال غير را اتلاف كرد؛ فتواي مشهور و بلكه قريب به اتفاق فقها این است كه اين ضامن است و بعد از اينكه بالغ شد بر آن واجب است كه اين را بپردازد و خسارت را جبران كند، منتهي بحث این است كه از نظر صناعت اجتهادي اين به چه كيفيتي است؟

بحث در این است كه مقتضاي ادله و استدلالات در اتلاف صبي نسبت به مال غير چيست؟ ولو اينكه عرض كرديم فتوا الآن بر اين قائم است كه صبي هم اگر مال غير را اتلاف كرد ضمان در كار است و بعد كه خودش بالغ شد بايد از عهده‌ي ضمان خارج شود. اما بحث در كيفيّت استدلال و دليل است.

تذکرات کاربردی پایان سال
نکات اخلاقی