به استناد قرآن (آيه أولي الامر) و روایات بسيار زياد، ما ائمّه(ع) را از نظر علم و حجّيّت در حدّ رسول خدا(صلوات الله عليهم) مي‏دانيم. يعني سخن‏شان به طور مطلق حجّت است و در بيان احکام دين و عقائد، مُطاع هستند. امّا اين‏جا 2 سؤال وجود دارد:
الف: با اين حساب فرق بين نبي و امام چيست؟
ب: با اين حساب معني خاتميّت چيست؟ يعني اگر امام مي‏تواند هر چيزي در دين وضع کند، آيا اين منافي خاتميّت نخواهد بود؟