بداء در لغت، دو معنا دارد: 1. به معنای آشکار و واضح شدن.  2. به معنای پیدایش رأی جدید در یک موضوع و عوض شدن و تبدیل رأی قبلی به رای جدید.

در اصطلاح: به معنای تغییر سرنوشت و تقدیر الهی در مورد انسان بر اثر اعمال پسندیده و ناپسند او می‌‌باشد.

عوض شدن رأی یا مخفی بودن چیزی و آشکار شدنش برای خداوند معنا ندارد، بلکه بداء نسبت به خداوند به این معنا است که خداوند چیزی راکه بر بندگان مخفی بوده و ظهورش برای آنان تازگی دارد؛ آشکار می‌‌کند.

به عبارت دیگر حقیقت بداء؛ اِبداء است، یعنی آنچه را که مخفی بوده خداوند آشکار کرده نه اینکه برای خداوند مخفی بوده است.