اصل اين سؤال که چرا خداوند ما را خلق کرد سؤال بي معنا است زيرا امر خلقت در اختيار ما نيست تا براي آن چراي مطرح نمائيم و چنين حق نداريم که در برابر کار خداوند اعتراض نمائيم که چرا آفريده شده‌‌ايم.

با توجه به اينکه خداوند حکيم است و کارهاي او بدون حکمت نيست، مي‌‌توانيم اين سؤال را مطرح کنيم که هدف از خلقت انسان چيست و براي چه آفريده شده‌‌ايم؟

در پاسخ اين سؤال بايد عرض کنم که خداوند انسان را خلق نمود اما بيهوده نيافريده است، بلکه هدف از خلقت انسان، رسيدن او به کمال آفرينش است و اصل اولي هم همين است که انسان به کمال آفرينش برسد و در حقيقت خداوند اين عالم را با اين عظمت و مخلوقات متعدد آفريده است و در ميان همه مخلوقات، انسان را به عنوان گل سرسبد آفرينش خلق نموده است، و اگر مخلوقي با استعداد مثل انسان خلق نمي‌‌شد، جاي سؤال داشت که چرا هستي عالم، از وجود چنين مخلوق خالي باشد.
اصل خلقت، اجباري است، اما رسيدن به کمال در اختيار خود انسان است و خداوند تمام نعمت‌هاي مادي و معنوي را در اختيار او قرار داده است تا از آنها استفاده لازم را ببرد و به کمال برسد.