چنانچه شخصي روزه گرفتن براي او ضرر حسبي داشته باشد يا احتمال ضرر مهمي را بدهد، لازم نيست روزه بگيرد و اگر از جهت جسمي توانائي اينکه هر روز روزه بگيرد ندارد، به مقداري که توانائي دارد انجام دهد. مقلد يک روز در ميان بگيرد و بعداً آنچه را که نگرفته قضا نمايد، اما صرف موقعيت کاري مجوز خوردن روزه نمي‌شود.
آري شما مي‌توانيد در روزي که کار داريد، بعد از اذان صبح و تا قبل از ظهر تا چهار فرسخي برويد و روزه را افطار کنيد، در اين صورت به کار خود هم مي‌توانيد برسيد و ليکن بايد بعداً قضاي آن را انجام دهيد.